Header image Rondreis Klassiek China


Lucia en Phillip de Graaff
  HOME ::
   
 
China 1

 
       

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Rondreis klassiek China 1

Op 6 mei was het zover. Een A380-800 van Lufthansa bracht ons in minder dan 8,5 uur van Frankfurt naar Beijing. We landden op een immens groot vliegveld maar in de ontvangsthal waren alleen de mensen uit de enorme Airbus die allemaal met een treintje naar de bagageband gebracht werden. Maar ook daar waren we de enige passagiers.


 


We werden daar opgewacht door de Chinese gids Cindy. Deze naam had ze aangenomen omdat haar Chinese naam onuitspreekbaar is. In China staat overigens de achternaam voor de voornaam. De Nederlandse gids Bas was met ons meegevlogen uit Nederland en hielp de laatkomers opvangen.


Met de bus reden we door het 20 miljoen inwoners tellende Beijing. Gelukkig hadden we een goede tijd uitgekozen om de reis te maken want met het landklimaat zijn de zomers daar heet en de winters koud. Je moet dus in het voor- of najaar gaan.
In de bus kregen we meteen al wat raad mee van Cindy:

  1. Als je een taxi neemt, opletten dat het nummerbord met een B begint. Je weet dan dat je niet opgelicht wordt.
  2. Verkeersdeelnemers zijn vrij onbeschoft, dus altijd opletten met oversteken. Dit geldt ook op zebrapaden want ze rijden gewoon van de sokken.
  3. Als meisjes je aanspreken om hun Engels te oefenen kun je daar beter niet op ingaan. Het is meestal bedoeld om je mee te lokken naar een of andere dure gelegenheid.
  4. Bij straat verkopers moet je goed op het geld letten. Bij het wisselen loop je de kans vals geld terug te krijgen. Het lijkt bijna sprekend op echt geld. Na haar voorbeelden bestudeerd te hebben, wisten we enigszins waar we op moesten letten.

Omdat we nog niet in het hotel terecht konden, gingen we al meteen op excursie. We liepen door een klein stukje Hutong. Dat is een stukje oud Beijiing. Veel van die oude stadsdelen zijn afgebroken en de mensen werden gewoon op straat gezet. Er moest nieuwbouw komen die vervolgens niet te betalen was voor die mensen. Die afbraak is inmiddels wel wat afgenomen omdat men beseft dat het belangrijk is om Hutong delen te preserveren voor de toekomst.


 

Cindy woont met haar gezin en ouders in een flat. Een vrouw dient in Beijing voor haar 25e getrouwd te zijn en de mannen voor hun 28e. Ongetrouwde vrouwen van 30 en ouder noemt men left ladies. Voor de vrouw dient een bruidsschat betaald te worden door de ouders van de man. In de steden willen ze dat vaak niet meer omdat het dan lijkt of je je kind verkoopt. Het wordt vaak geschonken aan de kinderen zodat die dat kunnen gebruiken om een goed leven op te bouwen.
Overigens is er door de één kind politiek en de gevolgen daarvan een tekort aan vrouwen. Er zijn vrouwen die zich verhuren om als partner mee te gaan naar belangrijke bijeenkomsten voor zakenmannen.

De scholing heeft qua inrichting wel wat weg van die in Nederland. Het academische niveau is nog niet te vergelijken is met dat bij ons; er is nog te veel reproductie. Maar dat kan nog komen als het vrije denken meer op gang komt en de echte academische onderzoeksgeest ontstaat.

Maar goed, na het stukje Hutong kwamen we bij de Drumtoren. Na wat steile trappen beklommen te hebben, kwamen we boven bij de enorme drums.


 

Er stonden ook verschillende instrumenten om de tijd te meten. Het was belangrijk dat dit goed gebeurde want er werd getrommeld als de werkdag ten einde was en de mensen naar huis konden.


 

Dit is maar een deel van de aanwezige drums

 

Een van de instrumenten om de tijd te meten


 

 

Bovenin de Drumtoren hadden we een mooi uitzicht over de stad. In de verte zagen we een stupa en links daarvan een glanzende messing of bronzen  koepel, het concertgebouw.

 

 

De stupa is net niet te zien

Naast een drumtoren staat altijd een klokkentoren. Die wordt gebruikt om aan te geven dat er begonnen moet worden met werken. Er staan verschillende combinaties door de stad verspreid.

De Drumtoren is ook een gebouw vol met uiterlijke symbolen. Je ziet rood, de gelukskleur, groen, de kleur van de natuur en verder de gele draak die de liefde voorstelt. Geel is de kleur van de keizer. Als je vroeger geel droeg, werd je gedood. Dat was streng verboden. Verder zie je ook de feniks die de keizerin voorstelt.

 

De klokkentoren (Belltower)


Er is trouwens heel veel symboliek en getallen betekenen ook van alles. Vier en zeven zijn ongeluksgetallen. Cindy heeft bijvoorbeeld een appartement op de 4e verdieping (begane grond is hier de 1e verdieping) omdat dit goedkoper is. Vier is evenals zeven een ongeluksgetal. Negen is het getal van de keizer, het staat voor macht. Je ziet ook heel vaak series van negen treden. Acht staat bijvoorbeeld voor geld. De Olympische Spelen in Beijing begonnen op 08-08-08 om 08 uur.

 

 

De verschillende symbolen en kleuren

 

 

Telkens 9 knoppen op een rij, ook van boven naar beneden

Vervolgens werden we naar het hotel gebracht.


 

Straatverkoop, ook uit dte kofferbak

De werkplaats op straat, niet ver van het hotel


Na ons opgefrist te hebben, stond de bus weer te wachten om ons naar het Tiantan park te brengen. Daar kwamen we bij de Tempel van de Hemel.

Eerst liepen we door een opening in een vierkant ommuring. Daar stond een grote paal waarin een lantaarn werd opgehangen als er een ceremonie was om te bidden voor een goede oogst. De vierkante ommuring symboliseert de aarde. Vervolgens liepen we door een opening in een ronde ommuring, symbool voor de hemel met overal blauwe versierselen, de kleur van de hemel. Binnen de ommuring zag je zwarte manden waar fruit en groente in verbrand werden die geofferd waren. Er werd ook een os geofferd maar die werd naderhand gebarbecued in een grote groene pot.

We liepen naar boven over 3 series van 9 treden want 9 is een geluksgetal en kwam dan in een ruimte met in het midden een kleine verhoging waar je met de goden kon spreken.


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Op deze verhoging kon je met de goden spreken

 

 

 

Een fotosessie in de tempel

 

 

 

Vervolgens kwamen we in de echoruimte. Die was zo geconstrueerd dat als je op de derde van een rij stenen ging staan, je drie echo’s hoorde als je in de handen klapte, enz.

Je ziet er geen beelden van de goden. Hun namen, bv de god van de wolken, zon of maan staan op tableaus.

In deze tempel staan veel bomen. Op veel bomen zit een bordje. Als een boom 100 jaar oud is, zie je een groen bordje.


 

.Als een boom meer dan 200 jaar oud is, zit er een .rood bordje aan. Van een van de bomen lijken de .takken op negen draken die naar de hemel wijzen. .Op gegeven moment ging een groep van oudere .Chinese mannen om het hek van de boom staan en .strekten  de armen uit alsof ze de boom aanraakten. .Ze geloven dat ze daar veel energie van krijgen.

 

.De vrouw rechts legt haar handen symbolisch op de .boom

De deuren van de poorten hebben rijen van negen knoppen en er is steeds een hoge drempel. Deels is die bedoeld om water tegen te houden maar hij is er ook om de geesten buiten te houden; die kunnen daar niet overheen.

 

 

In de tempel zie je ook weer de drie kleuren. Geel voor de keizer, blauw voor de hemel en groen voor de aarde. Verder zie je 4 kunstig versierde pilaren die de seizoenen vertegenwoordigen met daaromheen 12 pilaren van de 12 maanden.


Mao vond dat het oude weg moest, dat hield de vooruitgang tegen dus voerde hij het Pinyin in met het Latijnse schrift en allerlei toevoegingen om de klank uit te beelden. Chinees is namelijk een toontaal. Eenzelfde woord met een andere toon betekent iets heel anders. De karakters werden afgeschaft. Dat was eigenlijk wel nodig met de huidige telefoons en computers.
Je spreekt woorden heel anders uit dan je schrijft, voor ons dan. Xixi betekent dankjewel maar je spreekt het uit als Sjisji. Je hebt 2500 karakters nodig om een krant te kunnen begrijpen. Daarom bestaat het leren hier vooral uit stampen en reproduceren.

Onderweg naar de bus zagen we nog een zang- en een dansgroepje.